Zon, blauwe lucht en strand!
Door: Anette
Blijf op de hoogte en volg Anetteleo
09 Augustus 2013 | Vietnam, Mui Ne
Woensdag, 7 augustus 2013
Eerder wakker dan de wekker......... En wat zien ik.....de zon schijnt aan een strak blauwe lucht!
Tijd om op de staan, bikini aan en ontbijten. Hoe sneller ontbeten, hoe sneller op een bedje op het strand. We hebben alleen de ochtend nog om te relaxen, want vanmiddag gaan we weer met de bus terug richting HCMC.
Lekker, hoor, strak blauwe lucht, de zon en een beetje wind. Het voordeel van een chique resort is, dat alles voor je klaargelegd wordt; handdoek, bed in de juiste zonnestand, af en toe een koud doekje en stukjes fruit aan een stokje. Hmmmmmm, hier kan een mens snel aan wennen.
Helaas komt aan alle mooie te snel een eind en voor we het ons realiseren zitten we gedoucht en wel te wachten op onze bus....en te wachten en nog even....te wachten.
In plaats van kwart voor twee is de bus er net na half drie. Daar het de bus vanuit Na Thrang is, zijn er nog geen lege plekken, of we even tot de volgende stop willen staan? Nou, ja weinig keus.
Gelukkig is er al binnen 5 minuten plek, voor het Franse stel dat na ons instapte duurde het iets langer.
Eenmaal gesetteld en na, voorlopig, de laatste tussenstop gaan we op weg.
Na dat we een bordje zagen met de mededeling dat het nog 32 km is tot HCMC komen we in een file terecht.
De afgelopen weken hebben we maar zo af en toe eens een vrachtwagen met een container gezien, nou in deze file was het een en al containers. De weg was eigenlijk drie baans, maar we reden er vier en met de scooters erbij wel vijf auto's breed op. En voorrangsregels, daar doen ze hier niet aan. De brutaalste is de gelukkige, soms scheelt het maar een haar!
Het was de bedoeling dat we rond zes uur aan zouden komen in de stad, maar doordat we al later waren vertrokken en door de file, wan we er pas rond acht uur.
Gelukkig weten we nu wel waar ons hotel is, kennen ze ons inmiddels, dus hebben we zo de sleutel. Dit keer een kamer op de eerste verdieping; een kamer zonder raam.
Snel spullen binnen gezet, bij de KFC snel iets gegeten en bij een super grote Starbucks buiten op het terras een heerlijke bak koffie gedronken.
Zo zitten we wederom in de relaxed stand.
Leo is nog op de foto geweest met een Vietnamese jongeman, kwam van het platteland en had nog nooit een blanke man gezien.
Daarna lekker, na een douche, naar ons kingsize bed.
Eerder wakker dan de wekker......... En wat zien ik.....de zon schijnt aan een strak blauwe lucht!
Tijd om op de staan, bikini aan en ontbijten. Hoe sneller ontbeten, hoe sneller op een bedje op het strand. We hebben alleen de ochtend nog om te relaxen, want vanmiddag gaan we weer met de bus terug richting HCMC.
Lekker, hoor, strak blauwe lucht, de zon en een beetje wind. Het voordeel van een chique resort is, dat alles voor je klaargelegd wordt; handdoek, bed in de juiste zonnestand, af en toe een koud doekje en stukjes fruit aan een stokje. Hmmmmmm, hier kan een mens snel aan wennen.
Helaas komt aan alle mooie te snel een eind en voor we het ons realiseren zitten we gedoucht en wel te wachten op onze bus....en te wachten en nog even....te wachten.
In plaats van kwart voor twee is de bus er net na half drie. Daar het de bus vanuit Na Thrang is, zijn er nog geen lege plekken, of we even tot de volgende stop willen staan? Nou, ja weinig keus.
Gelukkig is er al binnen 5 minuten plek, voor het Franse stel dat na ons instapte duurde het iets langer.
Eenmaal gesetteld en na, voorlopig, de laatste tussenstop gaan we op weg.
Na dat we een bordje zagen met de mededeling dat het nog 32 km is tot HCMC komen we in een file terecht.
De afgelopen weken hebben we maar zo af en toe eens een vrachtwagen met een container gezien, nou in deze file was het een en al containers. De weg was eigenlijk drie baans, maar we reden er vier en met de scooters erbij wel vijf auto's breed op. En voorrangsregels, daar doen ze hier niet aan. De brutaalste is de gelukkige, soms scheelt het maar een haar!
Het was de bedoeling dat we rond zes uur aan zouden komen in de stad, maar doordat we al later waren vertrokken en door de file, wan we er pas rond acht uur.
Gelukkig weten we nu wel waar ons hotel is, kennen ze ons inmiddels, dus hebben we zo de sleutel. Dit keer een kamer op de eerste verdieping; een kamer zonder raam.
Snel spullen binnen gezet, bij de KFC snel iets gegeten en bij een super grote Starbucks buiten op het terras een heerlijke bak koffie gedronken.
Zo zitten we wederom in de relaxed stand.
Leo is nog op de foto geweest met een Vietnamese jongeman, kwam van het platteland en had nog nooit een blanke man gezien.
Daarna lekker, na een douche, naar ons kingsize bed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
