de laatste slopende dagen

Het heeft even geduurd voor ik dit kon schrijven maar hier dan de laatste dagen van mijn toch wel zware vakantie.
Na Periche vertrokken wij goed gemutst aan onze wandeling richting Lukla. Onderweg kwamen wij weer allerlei mensen tegen die onze route gingen lopen en meestal was dat wel als zij de berg op gingen en wij af. Dus konden wij de mensen vermaken met onze liedjes ( begin de dag met een lach ) en liepen wij met onze dragers in polonaise tot iedereens vermaak naar beneden.Dus lollige dagen want wij hadden het tenslotte al geflikt. Na Periche liepen we naar Namche Bazar waar wij naar het Sherpa museum gingen. Die hadden we door tijd nood niet bezocht op onze heenreis dus liepen we hier nog even langs, waar best wel indrukwekkende foto's hangen en mooie verhalen beschreven van heroische taferelen in de Himalaya. In Namche haalden wij natuurlijk weer een overheerlijke hamburger met een moccachino, even echt smullen. Nu konden we ook op souvenir jacht. En zoals altijd een stukje kunst die ik vond bij een echte thangka kunstenaar. Dat je ook hier kunt afdingen ging zelfs op mijn ( ja ik heb het echt ) gevoel werken. Als je ziet met welke middelen ze deze kunstwerken maken en precisie op zulk klein stukje papier dan durf je bijna niet meer af te dingen. Toch gedaan het zit een beetje in het bloed ;-).
Dus een mooi schilderij gekocht die vast een mooi plekje in huis gaat vinden. Na Namche was het weer de beurt aan Pakhding om deze met onze aanwezigheid te verblijden. Daar was onze herinnering de reggeabar om een lekker biertje te drinken en een wedstrijdje poolen tegen onze dragers. Dat werd heel gezellig met heerlijke kleine gerechtjes erbij. Wij hadden van iedereen foto's gemaakt die wij hier lieten ontwikkelen om als geschenk te geven bij het afscheid. Toen waren we klaar voor onze laatste wandeling naar Lukla waar wij met het vliegtuig terug zouden vliegen naar Kathmandu om daar nog van 2 heerlijke dagen te gaan genieten. Hoe anders zou het lopen.........
Aangekomen in Lukla in bewolkt weer kregen wij te horen dat er de laatste dagen weinig of geen vluchten waren geweest ivm met deze bewolking. Dat betekende dat het al aardig druk was geworden hier, de meeste mensen wilden dezelfde kant op als ons. Maar er was ook een hele grote groep onderzoekers die wel met de laatste vluchten waren aangekomen maar hun spullen nog niet dus die moesten ook wachten. Zo hoorde je vele verhalen in Starbucks die daar een vestiging heeft en waar heel veel mensen samen kwamen. Of in ons hostel die ook vol zat waar wij dus ipv een lekker bedje gewoon weer in onze tent moesten kruipen. Na het heerlijk feestmaal verdeelden wij de tip aan de groep die glimlachend hun fooi ontvingen en daarna maakten we er met z'n allem een klein feestje van waar de drank en de Nepalese muziek ieders hoofd op hol bracht. Het werd laat deze avond..... En de woensdag van ons vertrek bleef ook de zon weg, dus ook wij bleven achter. Als de zon was gaan schijnen waren wij de mensen met geluk geweest want de regel is daar dat op de vertrekdag de geboekte mensen voor gaan op de wachtenden Maar helaas geen vlucht. Zoals alle andere mensen gingen wij informeren wat er voor mogelijkheden waren, en dat waren er niet zoveel. Eigenlijk maar 3 , 1 een helikopter regelen 2 wachten tot het weer helder werd 3 terugwandelen wat minimaal 5 dagen ging duren. Nou dat leek simpel dan huren we toch een helikopter.......maar de prijs ging van dinsdagmiddag van $ 200 naar $ 500 woensdagmiddag tot $ 880 donderdagochtend. De markt werd druk. Hoe groot was ons geluk dat de eigenaar (nederlander) van de reisorganisatie waar wij geboekt hadden woensdagavond kwam binnen marcheren met een groep wijze oude mannen die net de Mera Peak hadden beklommen. Daar waren 2 mannen vroegtijdig al terug gekoemn en die hadden de bui al aan zien komen, dus die hadden al het een en ander geregeld voor die $ 880. Dus donderdagochtend werd erbij het ontbijt waar wij bij zaten gevraagd of deze mannen allemaal wilden meedoen, daar werd nog een telefoontje gepleegd naar Kathmandu naar een andere helikoptermaatschappij en die kwam met een beter voorstel. Voor $675 een bijna gegarandeerde vlucht terug maar wel 1000 meter lager naar Kharikhola en weer 10 uur lopen. daar werd voor gekozen en wij participeerden mee. Dus 1200 gingen we lopen, en het was niet de leukste tocht, eerst een eind naar beneden waar mijn knieen eigenlijk geen zin meer hadden en toen weer een 700 meter steil omhoog waar ik ook geen zin in had en toen weer een lang stuk op en af en uiteindelijk dalen. Als je op een paar lekkere relaxte dagen had gerekend was dit wel een koude douche maar om op tijd het vliegtuig te halen de enige. Dus slikken bijten en lopen. De tocht was ook wel weer gezellig in de hostel waar wij s'nachts verbleven een echt bed met daarvoor een heerlijke maaltijd gaf ook wel iets avontuurlijks. In de ochtend om 5 uur werden we gewekt om op tijd op onze bestemming te zijn, uiteindelijk 0945 liepen wij het kleinde dorpje binnen en settelden wij onze naast de heliplek waar om 10:00 volgens afspraak de eerste helikopter zou komen. Maar dat werd later en later, de stemming bij iedereen sloeg een beetje om, zou het dan toch misgaan ? Maar om 15:10 hoorden wij de klappen van de wieken en was de eerste vlucht een feit, uitgelaten gezichten van de mensen die het lootje van de eerste vlucht hadden getrokken en ik blij dat de piloot vertelde terug te komen dus ook de tweede vlucht zou deze dag nog vertrekken. Helaas voor mij mocht hij niet meer van de vluchtleiding dus zou hij zaterdag pas kunnen komen de dag van vertrek naar Nederland. Na een onrustige nacht werd ik om half 7 gewekt door een telefoontje van Passang onze Nepalese sherpa die deze vluchten geregeld had. Het bleek in Kathmandu zwaar bewolkt te zijn en tot nader order geen vluchten voor helikopters mopgelijk. Nu werd het echt spannend, want om 13:30 ging mijn vlucht en het was een 3 kwartier vliegen naar Kathmandu vanaf Kharikhola. Allerlei plannen werden er gesmeed wat te doen als er niet meer gevlogen zou worden of te laat want iedereen moest vandaag terug vliegen. Gelukkig om iets voor 9 uur kregen wij een telefoontje dat de helikopters weer gingen vliegen en om 09:30 landde de allermooiste helikopter uit mijn leven op het nog mooiere Kharikhola die mij naar Kathmandu bracht waar ik vlug in het hotel mijn paspoort ging ophalen en een uur voor vertrek door de laatste poortjes ging op het vliegveld de reis naar huis was begonnen.....